Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
тобыршы — зат. Тобырмен бірге жүретін, тобырды ұнататын адам (И.Байзақов, Құралай, 217) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тоғынды — … Тобыршығы биік жай салып, Дұспан аттым, өкінбен. Т о ғ ы н д ы сарты нар жегіп, Көш түзедім, өкінбен (Доспанбет: Нар заман., 20) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
әндіген — (ҚХР) саптаяқ. Тобыршықты ә н д і г е н толтыра тартар ма екенбіз (Ақтамберді жырау) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
іргебау — зат. кәс. Қысқа аяқбауды ұзартуға арналған бір басында тиегі (тобыршығы) бар қайысты құсбегілер іргебау деп атайды (Ж.Бабалықов, Қырандар, 66). Шыжыммен шақырылып жүрген күндерде құстың бөтен сыңайы байқалмаса, онда бүркітті і р г е б а у м е н… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
